Имав една пријателка по името Софија. Беше учителка.Нејзините родители беа духовни луѓе.
И самата имаше полно дарови, но не веруваше во Света Троица. Учителката не веруваше дека Светата Троица е клучна!
И кажав: Што ќе им кажете на децата?.
Бев вознемирена и направив полно бројаници, Бог нека ја просветли.
Една вечер во четири часот наутро слушнав тропање на вратата.
Кој е, прашав.
-Јас Софија, отвори ми.
Дојде плачејќи и ми кажа:
Морам да ти кажам нешто за Света Троица. Ми се појавија три Ангели и ми кажаа: Види,прегледај не од глава до петиците, дали се разликуваме еден од друг.
Ги почуствував нивните очи, нивните раце, ги почуствував сите и сите беа исти.Дали има разлика помеѓу нас? ме прашаа.
Не, не постои им одговорив.
Дали сте сега уверени во суштината?
Од сега верувајте.
Софија започна да плаче и да зборува:
Помоли се за мене.
Твојата мајка, која е света жена, моли се за тебе и кажав.
После тоа таа постана верник.
Сега тоа ќе го проповедам во школата ми кажа.
Видите,што Бог прави!
Што е вера, а што е милоста Божја!
Што и да каже некој, не може да се препише големината на Бога.
Бог и го откри директно несфатливото во нејзиниот ум.
Старица Макрина
Comments
Post a Comment
Напиши коментар