Теретана или соба за клечење...

 

 Теретана или соба за клечење

Ќелијата на отец Езекиел потсетуваше на старите заборавени времиња кога едноставноста беше богатство, исполнето не со материјални работи, туку со исихастичка и аскетска убавина.

Пред големата икона на Дева Марија, каде што гореа разнобојни кандила, тој поставил дебел ткаен килим за да ги извршува своите метании.  Всушност, зглобовите на надворешната страна на неговата дланка развиле жуљеви од секојдневното каење за неговата душа, но и за целиот страдален свет.

Уште од првите голтки од кафето што ни го испече, почна да зборува за својата омилена тема, клекнувањето.

-Значи, повеќе од зборови што не предизвикуваат болка, колената мора да работат подобро. Овие колена се посигурни и поблиску до Бога, бидејќи самиот Богочовек Исус Христос клекнувал и се молел во Гетсиманија, и секогаш, како што правеле Неговата Пресвета Мајка и сите Светии.

Но, дали некогаш сме клекнале пред Христос за да ги решиме нашите проблеми, или бараме одговори само со сопствениот ум?

Колку би било прекрасно кога, заедно со многуте теретани што ги изградија во населбите, ќе отвореа и Цркви каде што луѓето би можеле да одат и да учат за покајанието и сите заедно да се покајат пред нашиот Христос.

Тогаш би можеле да видите како светот би се редел во редови, но и дебелината и тагата би ги напуштиле нашите души...

 

- „ВО БЕЗДНАТА, СО ПОГЛЕД НА РАЈОТ“ отец Дионисиј Табакис-