.jpg)
До Судниот ден – живејте со страв Божји и во надеж во Пресветата
Додека сонцето изгрева и душата во нас дише, не е предоцна за покајание. Иако светот вреска во немир, борба и зло, Православното срце знае - ниту еден збор горчина не вреди вечноста. Зашто ќе дојде Денот, Денот кога сите усти ќе молчат, а само срцата ќе зборуваат - како што беа пред Бога, а не пред луѓето.
Тогаш Пресвета Богородица, смирена како и секогаш, ќе клекне пред својот Син, Царот на славата, и ќе рече:
Господи, оваа душа плачеше пред мојата икона. Таа не знаеше како да љуби, но знаеше како да се моли. Таа не знаеше како да ги исправи своите патишта, но знаеше дека Те сака. Смилувај се на неа, Сине мој.
И поради Нејзината молитва, која Синот никогаш не ја отфрла, мнозина ќе добијат милост.
Затоа, не треба да чекаме на Судниот ден за да се сетиме на милоста. Треба да живееме сега.
– Да не се навредуваме.
– Да не се мразиме едни со други.
– Ако ни понудат борба – нека понудиме мир.
– Ако нѐ навредат – да се молиме за нив.
– Ако нѐ заборават – да не ги заборавиме и ние пред Бога.
Бидејќи караниците нема да нè одбранат пред Христа. Но, тој сака мир. Гневот нема да нè доведе во Царството. Но, потребно е простување.
Бог не нѐ повика да бидеме во право, туку да бидеме праведни.
Тој не рече: Сакајте ги оние што ве разбираат, туку: Сакајте ги своите непријатели.
До тој Голем Ден, кога Пресветата ќе се моли за нас, нека нашите срца бидат чисти.
Нека се замолчи секоја кавга, колку и да мириса на правда.
Нека се даде прошка, дури и кога не се бара.
Нека љубовта биде покажана, дури и кога не е возвратена.
Зашто што е животот без љубов и покајание, ако не само чекање на Страшниот суд без надеж?
И ние имаме Надеж. Нејзиното име е Пресвета Богородица.
И Таа нè повикува на мир.
Таа нѐ повикува на молитва.
Таа нè повикува да бидеме како Неа – тивки, верни и секогаш пред нозете Христови.
Помилуј нѐ, Пресвета Мајко, и не нѐ напуштај, зашто сме слаби, но Те повикуваме како Застапник и Надеж на спасението.