ДУХОВЕН ЈАГЛЕН
...„Да се воспитува значи да се направи детето не успешна личност која им угодува на луѓето, туку духовно проницлива, добронамерна и здрава личност со силен карактер. И затоа е потребно што е можно порано да се запали и загрее во него духовниот „јаглен“: чувствителност кон сè Божествено, волја за совршенство, радост на љубовта и вкус за добро.
... Нека се восхитува на убавината на пеперутките и цвеќињата, нивните нежни тонови, нивната извонредна, но кревка форма. Нека го гледа величествениот и светлиот, а понекогаш и ужасниот и длабок спектакл на облаците. Нека внимателно го слуша пеењето на славејот, потоа нека се заљуби во нежното цврчење на врапчињата. Нека се заљуби во тивката химна на боровата шума, треперењето на јасиката, шушкањето на брезата, шепотењето на дабот. Нека ја погледне добродушната внимателност на кравата и нека научи да зборува со неа со љубов. Нека го цени тврдоглавиот ум на коњот, лукавата грациозност на мачката, верниот поглед на кучето и ноќниот крик на петелот. Нека ја почувствува тајната на природниот живот: чудесната судбина на житото, величието на бурата, убавината на мразот, суровоста на мразот и радоста на пролетта. И нека донесе во своето срце почит, чувствителност и благодарност.
Детето мора што е можно порано да ја почувствува реалноста на туѓата болка и да научи да сочувствува со неа, за да може да сожалува, да заштитува и да помага и да се сврти кон активна помош. Потребно е да се најде директен и тесен пат до неговото срце и да се научи да го сака доброто и да се срами од злото.
И.А. Илин