Храмот - тврдина на спасението
Кога сè околу тебе ќе почне да се руши, кога светот те ранува со своите неправди, кога сенките на очајот се обидуваат да ти ја опкружат душата - запомни: постои место каде што земјата завршува, а небото почнува.
Тоа место е Светиот Божји Храм.
Влези во Храмот и почувствувај како сите товари на овој свет паѓаат. Каде што човекот молчи, Бог зборува. Каде што срцето трепери, Светиот Дух го зајакнува. Каде што демоните се повлекуваат – Ангелите стојат во редови, заштитувајќи го секој што доаѓа со вера.
Храмот не е ѕид од камен – тој е жив простор на благодат. Тој е засолниште за изгубените, лек за болните души, засолниште за оние што светот повеќе не ги разбира. Тоа е влезот во Рајот. И секој што ќе го премине прагот на Храмот стапнува на Света земја, бидејќи Бог е присутен таму како никаде на друго место.
Кога ќе ве снајдат неволји - не барајте спасение во луѓето, ниту во зборовите на овој свет, туку одете таму каде што Бог се чека во тишина - во Храмот. Каде свеќата се издига кон небото, а срцето се смирува во молитва. Каде што нема викање, нема суета, туку само мир што го надминува секое разбирање.
Запомнете, браќа и сестри:
Христијанин без Храм е војник без оклоп.
Човек без молитва е патник без светлина.
Но христијанинот кој влегува во Храмот, кој клекнува пред Светиот Крст, кој вели: Господи, помилуј - тој е непобедлив, бидејќи повеќе не е сам.
Бог е со нас - кој може да биде против нас?
Светот може да прогонува, демоните може да сечат, телата може да страдаат - но душата останува во Христа, а оној што е во Христа - веќе победил.
Значи, не двоумете се. Не чекај.
Стани, премини го прагот, запали свеќа.
Храмот ве чека. Небото те вика. Бог ти ја отвора вратата.
И не плашете се од ништо повеќе.