Додека се молите, обидете се да го задржите вашиот ум и внимание во срцето, никаде на друго место.
Тоа што умот го напушта срцето по кратко време на молитва, го губи Божјото сеќавање и слабее, односно талка , покажува недостаток на самоконтрола и потсвесна рамнодушност кон молитвата.
Душата во срцето не ја цени вредноста на молитвата и не ја чувствува како потреба туку како должност. Така тој брза да се ослободи од неа што е можно поскоро, правејќи ја допадлива.
Молете се со страв Божји, фокусирајќи го вашето внимание на значењето на зборовите. Исусовата молитва и другите кратки молитви раѓаат Божествени чувства во срцето, на кои е посветено внимание, останувајќи во Господовото сеќавање.
Запомнете, сепак, дека совршенството и спасението се постигнуваат не само преку молитвата, туку и преку паралелното негување на сите добродетели.
Како што напредуваме во духовниот живот, т.е. се намалуваат страстите и се зголемуваат доблестите, напредуваме и во молитвата.
Најосновните доблести се: страв Божји, целомудрие, смирение, покајание, трпение, љубов. Кога ќе се појават овие доблести, следат сите други, а со нив и молитвата.
Дали треба да бидам повеќе загрижен за постојано извршување на моето секојдневно молитвено правило или обрнувајќи внимание на молитвата?
Молитвата без внимание не е молитва. Затоа, треба повеќе да се грижите за неа. Во исто време, сепак, бидете доследни во следењето на вашето секојдневно правило. Да учествуваме во Богослужението на нашата Црква.
Одете често во Храмот, на секоја служба, ако е можно, и молете се со почит со другите верници.
Во „Филокалија“ прочитајте дел од житието на Свети Максим Кавсокаливит, кој од Пресвета Богородица добил дарот на непрестајна молитва.
Гледајте на неговата вера и доблест, за и вие да бидете достојни за овој голем дар. Нема да постигнете ништо без борба.
Зависност од молитва
Имате чувство и ве мачи помислата дека вашето учество во Богослужбите не било добро, дека не било потребно. Умот ти талкаше ваму-таму и срцето ти беше вознемирено од несоодветни чувства.
Во такви случаи, веднаш покајте се, осудете се и воспоставете го принципот на исправка. На крајот на краиштата, крајот на службата не е крај на молитвата. Свртете ги умот и срцето во постојана состојба на молитва.
Тоа може да се постигне со постојано побожно сеќавање на Бога и предавање на Неговата волја. Така, кога ќе ја напуштите Литургијата, нема да ја напуштите молитвата. Ќе замените само една форма на молитва со друга.
Молете се користејќи молитвеници, но полека почнете да ги насочувате своите зборови кон Господа, зборови кои ќе ги задоволат и вашите ментални и физички потреби.
Понекогаш нашата душа сака да се обрати кон Господа без некоја посебна потреба. Оваа молитва едноставно се должи на, така да кажам, жедта за Бога.
Во која мера и во каква форма и да се појави кај вас, не смеете да го оставите незадоволен. Во исто време, посветете се на молитвата, каде и да сте, дома, на работа, на пат.
Колку повеќе срдечно одговарате на овој Божествен повик, толку пожестоко ја задоволувате оваа Света молитва, толку почесто ќе се појавува, толку подолго ќе трае, толку подлабоко ќе се вкорени.
Comments
Post a Comment
Напиши коментар