Роб на стравот, роб на смртта
Смрт
Пред смртта луѓето се слаби како комарци, како камчиња.
Со што се фалите луѓе?
Со богатство, наука, филозофија и култура?
Сите тие се кучиња - јас и ти сме робови на смртта!
Секој човек е роб на стравот, роб на смртта.
Може ли да стане човек на овој свет со радост?
Не дека не може.
Човек кој сериозно ќе се соочи со себе и сериозно ќе гледа на смртта како на последната станица од овој живот, тој човек нема радост на овој свет, нема уживање за него овде. Сите задоволства се лага, ако смртта е последната станица на овој свет за мене и за тебе.
Кој ја донесе смртта на овој свет?
Кој освен гревот?
За жал, оваа срамна улога на овој живот, на внесување на гревот и смртта и на ѓаволот на овој свет, му припаѓа на човекот.
Тоа не го правеле тигрите или лисиците, туку човекот.
Затоа човекот е суштество кое треба да се срами пред сите животни и сите растенија и сите птици.
Човекот треба да се засрами и да моли за прошка од секоја птица затоа што тој донесе смрт на овој свет, донесе смрт на птиците и животните и растенијата.
Сè се распаѓа и умира.
Но, до кога?
До Воскресението на мртвите, кога Господ ќе му суди на светот и ќе даде нова земја на местото на старата земја, кога сè на неа ќе стане бесмртно.
Тоа е нешто што не можеме, а не знаеме ни да го замислиме, но тоа е добрата вест на нашиот Господ и Христос.
Свети Јустин Поповиќ
Comments
Post a Comment
Напиши коментар