Секоја рана, секоја болка, може да стане извор на светлина ако дозволиме да се наводнува со молитва.

 


Животот, со своите бури и пустини, изгледа како континуирано распнување.

Но, во оваа очигледна загуба, страдање и непријатност, лежи длабоко богатство: душата почнува да учи кој е навистина. Доволно е, се разбира, да се има оваа склоност кон еволуција и духовен напредок.

Исто како што семето мора да биде закопано за да 'рти, така и човекот честопати треба да помине низ болка за да се роди во ново, почисто постоење. Крстот, тогаш, повеќе не е проклетство; тој станува учител и благослов, бидејќи станал средство за слобода од сета суета и маленкост.

Искушенијата не доаѓаат да нè скршат, туку да нè разбудат. Тие нè учат да сакаме подлабоко и искрено, да издржиме без огорченост, да го гледаме светот со посмирен и повистински поглед, да живееме со трпение и надеж без брзање и страв.

Секоја рана, секоја болка, може да стане извор на светлина ако дозволиме да се наводнува со молитва.

Кога некој ќе престане да се бори против својот крст и ќе почне да го прифаќа, тогаш нешто се менува во него. Срцето станува пошироко, потопло, поспособно да го прифати другиот. Личноста омекнува, а во исто време станува и посилна.

И таму, во ова тивко прифаќање, душата вкусува нешто од мирот Божји, мир што не ја негира болката, туку ја преобразува. Сега одморот извира од внатрешноста на срцето што е покриено со Благодат.

Крстот, не е товарот на животот, туку неговиот „здив“, поуката што нè потсетува на минливоста и кршливоста на нашето земно постоење.

Тоа е мостот што ги поврзува земјата со небото, човекот со трансцендентното битие на...

И колку подлабоко го прегрнуваме, толку појасно ги гледаме работите.

И таму, на границата на јасноста и преживувањето, се раѓа новиот крст на самоодрекување, понизност, едноставност, трпение, безусловно предавање на Божествената Промисла. И така доаѓа зората на просветлувањето.

Секојдневното сега се отвора кон вечното и сè е прегрнато со погледот Христов.


Архиепископ Павлос Пападопулос


✍️ Подготвено од блогот „Православни Духовни поуки од Светите Старци“