Уморни сме... Се чувствуваме како пекол во нас... Зошто?
Доаѓа ноќ и чувствуваме товар. Товар од муабети, озборувања, обвинувања и други работи. Не можеме да го поднесеме тоа. Бараме мир, тишина, спокојство како да се скапоцени богатства.
Преокупирани сме со туѓите товари, не гледаме на своите, што нè оптоварува и нè исцрпува.
За жал, веруваме дека живееме во општество каде што сите се виновни освен "јас".
Бараме лошо кај другите и отворено пукаме во нив, верувајќи дека не сме виновни за ништо.
Сакаме светот да се промени, но не и ние, бидејќи се сметаме себеси за совршени, а светот мора да биде усовршен за да нè следи.
Зборуваме за духовност, проповеди, покајание, правилата на светителите, но зборовите „извини“, „направив грешка“, „ти простувам“, „можеби некаде сум виновен“ никогаш не ни излегле од уста. Додека последното нешто што сме му го дале на некого се чини дека е лекот во нашите зборови. Без разлика колку се молите кога мислите дека никаде не сте виновни, духовната работа не се случува.
Додека размислуваме, кажуваме или пишуваме нешто за некого, да размислиме за некои многу едноставни работи...
Дали она што го кажав имаше љубов, проникливост, почит, трпение, сочувство
Дали тој го имаше сето тоа?
Ако твојата уста не раѓа цвеќиња туку куршуми, воопшто не зборувај! Фрли ги куршумите и обиди се да одгледуваш цвеќиња во твоето срце, за твојот говор да биде Рај.
Многу од нашите разговори сега се електронски по природа „вибер, месинџер итн.“. Многу пати се случуваат недоразбирања. Да внимаваме што кажуваме, како го кажуваме и што пишуваме, за да не повлечеме чкрапало и да пукаме во срце.
Да не заборавиме дека често најдоброто нешто што можеме да го направиме е да молчиме и да го слушаме другиот. Тоа е доволно за да му дадеме радост и благослов...
Пред да заспиеш, помисли... Колку зборови на мед и колку на отров излегоа од мојата уста денес, додека моето срце прво ги негуваше?
Погледни ја сликата погоре, брате мој...
Кажи ми што гледаш?…
Од една страна гледаш кои навистина си, а во сенка гледаш кој мислиш дека си и кој сакаш да бидеш и како да изгледаш.
Не се движи со сенката затоа што тоа не си ти, движи се со твојата реалност...
Малку внимание....
о. Спиридон Скутис
✍️ Подготвено од блогот „Православни Духовни поуки од Светите Старци“