Неопходноста од борба...

 

Неопходноста од борба

 Дали е потребно?

 Можеби некои ќе го постават прашањето откако Христос беше распнат и ја пролеа својата крв за наше спасение, дали тоа не е доволно?  Дали ни е потребна и нашата сопствена борба?  Неопходноста од овој подвиг е лесно разбирлива ако се има предвид дека иако Господ ја пролеа Својата Света крв на Крстот и доброволно се принесе Себеси како жртва за нас, сето тоа само го отвори патот кон нашето спасение, ги оттурна несовладливите пречки и ни го покажа вратата на Царството Небесно.  Сега секој од нас треба да оди по овој пат, односно да го понуди својот личен елемент на големата цел на нашето откупување, да ја присвои и да ја направи жртвата на нашиот Спасител.  Овој личен елемент на нашето учество во откупителното дело на нашиот Господ се отелотворува и се манифестира во нашата индивидуална борба за наше ослободување од гревот.

 Како што знаеме, поради непослушноста на првобитните творци, човекот паднал од височината на благодатта и ги загубил скапоцените дарови со кои неговиот Творец и Создател и Бог го обдарил.  Така убавата духовна слика на првиот човек наеднаш ја изгубила својата кроткост, зарѓала, повторно се појавила, поцрнела и застарела.  Тогаш во него се роди и се насели друг човек, „стар“ и злобен човек кој го влече кон гревот и самоуништувањето.  Огорчено го чувствуваме постоењето на овој старец.

 Апостол Павле им ги напишал на Римјаните овие многу карактеристични зборови, кои сликовито ја прикажуваат оваа вистина: Но во органите свои гледам друг закон, кој војува против законот на мојот ум и ме прави заробеник на гревовниот закон, кој е во моите органи (Рим. 7, 23).  Всушност!  Колку пати не чувствуваме дека друго јас - нашето лошо јас како што велиме - нè спречува од Божјиот пат!  Колку пати не чувствуваме остра и безмилосна реакција на доброто што доаѓа од нас!  Многупати стариот јас се обидува да ги наруши нашите добри планови, го открива своето присуство и станува пречка на патот кон нашето спасение.

 Но, тогаш нашето учество во борбата и нашата истрајност до конечната победа добиваат посебно значење.  Да не интервенираа падот и гревот, немаше да биде потребна никаква борба од наша страна.  Но, сега кога реакцијата и војната доаѓаат од нас самите, ние мора да се бориме против нашите непријатели и како награда да победиме над нашите страсти кои, како и другите бактерии, го поткопуваат нашето духовно здравје.

 Војна против сатаната

Архиепископ на Атина и цела Грција Христодулос