Трпението во тагата и неправдата е повеќе од синџирите...

 

Старецот еднаш ја раскажа следнава случка:

 Слушнав од еден доблесен и претпазлив игумен дека во неговиот манастир живеел брат кој често одел кај ковачот на манастирот, самиот монах, и го молел еден месец да му направи железни синџири.

 Сакаше да ги завитка во телото, под облеката и со ова телесно мачење сакаше да му угоди на Бога и да ја спаси својата душа.

 Кога ковачот веќе не можел да го одбива, отишол кај игуменот и ја открил намерата на својот брат.

 - Ако пак дојде со истото прашање, му рекол игуменот, удри му силна шлаканица.  Ако ја прими без лутење, направи му ги синџирите.  Но, ако се налути, кажи му: Прво научи да поднесуваш навреди, а потоа да носиш синџири.

 Ковачот направил како што му рекол игуменот.  А братот не само што се налутил кога му удрил шамар, туку и возвратил!  Тогаш ковачот го искарал за неговата реакција,и тој си заминал и повеќе не му пречел.

 Навистина - коментира  Отец Зосима - трпението во тагата и неправдата е повеќе од синџири и свилени кошули.  Христос не ни заповедал за такви работи, туку ни заповедал да ги сакаме нашите непријатели и да се молиме за нив.

 Да, ние мораме да ги почитуваме како наши добродетели, бидејќи тие придонесуваат за спасение на нашите души на сметка на сопствената душа.

 Старец Зосим Сибирски