Од житието на Свети Ефтимиј Велики

Од житието на нашиот Свети Ефтимиј Велики:

Имаше некој брат во Лавра, по име Емилијан, кој една ноќ, во зората на неделата, од демонска опседнатост, се разгоре од телесна страст и се засрами од нечисти помисли, чувствувајќи ја во срцето страста за грев. Братот стоеше, засрамен од страста, мирисајќи ја смрдеата на блудниот демон и сфаќајќи што се случува, Светителот рече: Не дај Боже, проклет нечист дух.

И веднаш братот падна на земја, исфрлајќи пена и бес.  Се собраа браќата, донесоа свеќа, а монахот им рече на браќата:

Го гледаш ли овој брат?  од младоста до сега живееше доблесно, во чистота на телото;  но сега, кога накратко го понесе телесната страст и размислуваше со страста и се воодушеви од тие нечисти помисли, го запоседна демон.  Да добиеме и ние поука од таквата негова тага и секој да знае дека ако некој, иако не допира туѓо тело и не прави нечист грев, туку блудничи со својот ум, понесувајќи се од нечисти мисли, задржувајќи го, поклонувајќи се со нив и насладувајќи се со нив, - тој е блудник, а демонот го опседнува.

На ова старешината го додаде следново раскажување:

Слушајте ја, браќа, рече тој,приказната што ми ја кажаа некои египетски татковци за еден брат кого сите го сметаа за светец, но го налутија Бога во неговото срце, понесувајќи се од нечестиви мисли и блудничи со својот ум.  Кога се приближи до смртта, дојде таму некој внимателен старец и чу за него дека е болен при смртта и ги виде сите жители како плачат и велат: Ако умре овој Светител, тогаш веќе немаме надеж за спасение, бидејќи ние сите сме спасени од неговите молитви.  Слушајќи го тоа, проникливиот старец набрзина отиде кај болниот, сакајќи да добие благослов од овој замислен светител и, приближувајќи се кон неговото живеалиште, виде мноштво луѓе со свеќи, свештеници и ѓакони, кои го чекаа епископот на свечениот погреб на тој светител.  Влегувајќи во горната соба, старецот го нашол уште дека дише и гледајќи со духовни очи, здогледал демон кој држи трозабец;  прободувајќи го со него срцето на човекот што умира, демонот со многу маки му ја извлече душата.  Во исто време, светителот слушнал глас од небото, кој вели: Како што неговата душа не ми даде одмор ниту еден ден, така и вие непрестајно го мачите и му ја оттргнувате душата од него.  И така, тој брат умре во агонија, зашто одозгора изгледаше како Светител, но во срцето го налути Бога.Внимавајте на тоа, браќа, продолжи монахот Ефтимиј, пазете се од мислите што ја валкаат душата, зашто во моментот на разделбата душата и телото ќе го согледаат истото мачење и оние кои сонуваат за блуд, како и оние кои го прават тој грев.  Но, да се молиме за овој брат Емилијан на Бога, кој го казнува, но не го убива и го ослободува од демонските и телесните страсти.

Кога светителот се помоли, демонот излегол и извикал: „Јас сум духот на блудот“ и го исполнил целото место со смрдеа, како од запален сулфур.  Оттогаш, Емилијан се ослободил од нечистите похоти и станал избраниот Божји сад.