Дајте им го на богохулниците...

 

Дајте им го на богохулниците

 Покојниот отец Филотеј Зервакос, тогашен игумен на околу 50 години во историскиот манастир на Парос, во својата книга „Војна против богохулењето“ забележува некои шокантни настани за кои веруваме дека заслужуваат поширок публицитет.

 Тој пишува за тоа.

 Во 1924 година, на почетокот на постот, седејќи во ќелијата и учејќи, слушнав силен плач.  Наведнувајќи се низ прозорецот, видов млад човек натоварен на магаре во дворот на манастирот.  Него го држеа две лица, кои држејќи го за раце го симнале од магарето и го однеле во манастирското светилиште.  Се симнав и јас во црквата за да дознаам што се случува.

 Го видов ова дете како лежи на вратата од храмот, целосно деформирано во лицето.  Целото тело, рацете, стапалата, устата, носот му беа искривени, во чуден, монструозен и демонски израз.  Видов дека и тој е слеп ...

 Оние кои го следеа влегоа и им се поклонија на Светите Икони.  Тоа беа, како што дознав, неговиот татко и братучед.

 Одеднаш го гледам овој млад човек како ползи како змија во црквата и кога стигна до средината клекнат, застана пред Светите Икони и почна да го пцуе Христос...

 Му пријдов огорчен од неговото непочитување и му удрив шлаканица, му реков,

 Зарем не го почитувате и се осмелувате да го пцуете Бога во црквата?!

 Се собра и рече: Господи помилуј!

 Го прашав татко му како му се случило, а тој ми рече дека пцуе уште од мал ...

 Вчера наутро, ми рече, овците го оставиле и влегле во посеаното поле.  Отиде да ги собере, пцуејќи ја Богородица барем 10-15 пати.  Кога се приближуваше кон полето, постојано пцуејќи, падна, ослепе, а лицето му се претвори во оваа монструозна состојба. Го доведовме во манастирот, да го осветиме, да се помолиме и што е потребно...

 Сето ова му го правевме, му читавме егзорцизми, но тој не престана да пцуе.  Неколку дена подоцна, еден слуга од манастирот, кој му помагаше на младичот и го хранеше, ми се јави и ми рече:

  Дојдете на истото момче му го отсекоа јазикот и неможе ниту вода да се напие...

 Заминав и бев ужаснат од она што го видов.  Јазикот, кој постојано пцуеше, му беше отсечен и откорнат, целосно заглавен во гркланот.

  Следниот ден,  Отец Филотеј Зервакос, отиде во Наксос.  Кога се вратив, ги прашав отците за него и тие ми кажаа:

 Тој почина пред два дена.  Татко му отишол во селото да донесе чиста облека за погребот, а слугата си отишол дома.  Ноќта на неговата смрт слушавме игри, немири и песни во манастирот ...СЕГА ТИ СИ „НАШ“...

 Сите се разбудивме мислејќи дека некој од браќата на манастирот пеат и играат.  Всушност, отец Сава го зел стапот за да ги брка.  Отворајќи го прозорецот, во три часот по полноќ, слушна гласови во темнината како гласно му зборуваат на младичот:

 „Дојди овде, каде одиш?  Сега ти си наш...“

 Откако застанаа, спроти местото на песната се слушнаа други гласови ...

 „Најди го, дојди овде, не плаши се, го имаме!

 Отец Сава, тогаш исплашен од гласовите на демоните, кои со себе ги влечеле душите на богохулниците, почнал да се моли на Христа и на Дева Марија барајќи помош.  Навистина, гласовите престанаа и демоните станаа бескорисни.  Кога по некое време се симнал и отишол ви соба, го нашол мртов и насилно фрлен пред куќата ...

 Страв и ужас не обземаа сите, пишува отец Филотеј.

 И продолжува...

 „Што се замислувате вие ​​богохулници?  Бидејќи гледаш дека Господ полека те воспитува, мислиш ли дека ќе ја избегнеш казната?

 Ако мислиш дека Бог не те гледа, не те слуша и затоа не те казнува кога Го пцуеш, се лажеш.

 Ако го сметате за слабост сочувството и долготрпеливоста Божја, што ве тера од љубов да не одите засекогаш во пеколот, тогаш сте навистина несреќни...

 Отец Филотеј продолжува:

 Околу 1921 година отидов на пароброд во Волос за да ги посетам моите духовни браќа.  Меѓу патниците имаше и двајца емигранти од Америка кои се враќале во татковината.  Најмладиот бил од Кефалонија, а најстариот од село на Пелион.

 Вечерта разговаравме со другите патници во дневната соба на бродот, а јас, меѓу другото, им раскажав и за големиот грев на хулењето на Христос, Богородица и Светите.  Повеќето слушаа со почит и интерес што им кажав.  Но, двајца-тројца слушатели станаа незадоволни и почнаа да кажуваат дека тоа што им го кажувам е да ги исплашам да не пцујат, и секако добро ми оди таму каде што зборувам, но претерувам и не ја кажувам вистината.

 Тогаш еден млад човек од Кефалонија стана и смело им кажа.

 „Ќе ви кажам еден настан што го видов со свои очи, а ако сакате да верувате.

 Многу ми е познат еден мој сонародник, исто така од Кефалонија, бидејќи постојано губеше на карти, почна да го пцуе Бога, Богородица, Светите, Христос и итн.  Ништо не остави да стои...

Забелешките што ги испративме до него, тој мене и другите соиграчи уште повеќе не пцуеше.  Најпосле, откако ги изгубил сите пари, станал од масата и почнал да го пцуе Свети Герасим.  Три часа ги пцуеше Светите, на крајот го проколна Свети Герасим, па дури и го извалка небото, како да го виде, со вулгарни изрази ...

 Но, во моментот кога повторно ги крена рацете, рацете му останаа парализирани, безживотно паѓаа, а очите, како некој да ги извадил, се тресеа и се тркалаа по масата каде игравме карти!

 Страв и ужас не обземаа во кафулето ...

 Богохулен плач и оплакување за својата бедна судбина, тој почна да се моли на Христа, Богородица и на Свети Герасим, да му прости и да му даде светлина.

 За жал, додаде младиот од Кефалонија, до денот кога ја напуштив Америка, тој беше слеп и глув, молејќи ги другите емигранти да му помогнат ...

    

 Во декември 1924 година, непосредно пред Божиќ, една жена од Науса на Парос дојде во нашиот манастир да се исповеда и, меѓу другото, ми кажа, пишува  Отец Филотеј.

 Морам да ви кажам како мој духовен отец, големата несреќа што ја снајде мојата куќа.  Мојот сопруг беше многу проклет.  Ме пцуеше мене, нашите деца, нашите животни и од најмала причина секого.Изминативе 15 дена додека мојот сопруг ноќе слегуваше во шталата да ги нахрани животните, се обидуваше да ги раздели двете телиња кои се бореле, проколнувајќи го Христос и Богородица...

 Додека пцуеше, волот од шталата, потивко од кога и да е, додека јадеше, ја остави храната и како го нападна, го удри со рогови и го фрли на грб, клекна на него.  , удирајќи го во глава.  Тој се обиде да му ја прободе устата со роговите или да му ги извади очите ...

 Истрчавме при неговите први гласови, „помош, ме уби!“  , Со моите деца им викавме на комшиите и сите заедно 7-8 јаки не можеа да го повлечат волот над него.

 Како и да е, откако го фативме за четири нозе и го влечевме, го ставивме маж ми на ќебе и отидовме да го извадиме од шталата.  Волот пак истрча по телото со ќебето, а не по другите, како да има чувство за казна на богохулникот и го бркаше до првите скали горе, не можејќи да се качи.  Тој дури и стоеше до подножјето на скалите, гледајќи  налутено во мојот сопруг, тресејќи ја главата и дувајќи  ...

 По 3 месеци се вели дека Отец Филотеј, на крајот на постот, оваа жена повторно дојде во манастирот да се исповеда.  Таа беше облечена во црно и ми кажа дека нејзиниот сопруг починал откако претрпел многу болки откако волот му ја скршил кичмата.  Дури и го поддржувале со перници и го хранеле со лажица.

 За жал, тој ги платил сметките за своето богохулење ...

 Свети Филотеј Зервакос