Од тој момент душата повеќе не може да се моли за чистота…

 

Од тој момент душата повеќе не може да се моли за чистота…

 Лесно ја губиме милоста Божја поради суетата поради една мисла за гордоста.  Можеме многу да постиме, многу да се молиме и да правиме многу добро.

 Меѓутоа, ако со ова паднеме во суета, ќе изгледаме како тапан, кој звучи, а внатре е празен.

 Од тој момент душата повеќе не може да се моли за чистота.

 Ќе дојдат лоши мисли и ќе ја измачуваат.  Господ не љуби, а сепак паѓаме затоа што немаме мир.

 Свети Силуан нè предупредува: Постот, воздржаноста, бдението, молитвата, сите овие подвижнички напори ни помагаат, но без понизување завршуваат како истурање вода во запчаник.

 Ако Светиот Дух може да ги претвори страстите во доблести, гордоста може да ги претвори доблестите во отров на душата.  Да се ​​биде смирен значи да се познаваат границите и своите слабости, да се заснова надежта за спасение не на сопствените напори, туку на Божјата благодат.

 Полнотата на победничката благодат е дадена на смирената душа и сите наши напори на крајот имаат една цел: смирение.

 Свети Силуан Атонски