Бог е со тебе...

 

Бог е со тебе

 Јас сум во болничката соба, Боже!

  Немав поим дека осаменоста може да биде толку бучна!

 Минатата недела направив преглед,не беше добро тоа што го чувствував!  Докторите и медицинските сестри доаѓаат и си одеа без престан.

 Немир на нивните лица и движења!

 Прв пат во болница и прв пат толку сам!

 Придружба е забранета!  Оваа ноќ што помина изгледаше бесконечна!  Непроспиена и толку бев вознемирен!

 Овој вирус, подмолен како ѓавол, се обидува да навлезе некаде незаштитено, да ви го прекине кислородот, да ве убие…

 Цела ноќ го читам псалмот на мобилниот, здив тажни надежи!

 Воскреснатиот Бог постојано се распнуваше и се повторуваше, а Неговите непријатели се распрснаа!  Тоа е големото име на Светата и чесна и неделива Троица!

 Сеприсутен Бог!  И сите Негови Светии!  Колкумина  беа повикани оваа вечер!  Свети Никифор лепрозен, Свети Атанасиј, Свети Хараламбо, Свети Порфириј Свети Пајсиј Свети Јаков Цаликис!  Рано наутро мајка му го потсетила дали се молел.

 - Пак се молев цела ноќ да дојдат!  Не плаши се, синко!  Сите Светители се со тебе!  Тест е, ќе помине како многу други дете мое!

 Тоа не беа вообичаените зборови за утеха на неговата мајка!  Ова беа зборовите на еден човек кој како малкумина го доживеале живото присуство на Бога преку Неговите духовни дарови!  Пред само неколку години неговата мајка за малку ќе умрела во болничка соба!  Една ноќ, од нејзината последна, според докторот, со сета преостаната сила повторила:

 - Каде си Свети мој Порфириј?  Зошто не дојдеш да ме погледнеш?

  И дојде Светителот!  Не во визија, не во сон!  Всушност!  Влезе во собата, отиде до нејзиниот кревет и рече:

 - Продолжи да се молиш  благословено!  Што сакаш; Дојдов!

 - Мил!  Ви благодарам!  Но, не ме сфаќајте погрешно! Ни кажа да те побараме кога сме во мака пред да заминеш и дека ќе дојдеш веднаш?  Затоа те повикав!  И дојде мил мој Порфирије!

 Овие спомени - вдишувања, со што се ослободуваат овие часови!  Бог е со тебе!

   Рендгенските снимки се направени!  Денеска ми е потешко да дишам!  Се обидов да ги затворам очите за момент штом ме вратија во собата!  повторно ги прочитав стиховите на Светиот Псалмист!

 Боже помогни ми! По некое време во собата влегле двајца лекари! Му го измерија кислородот.  Нешто под 80!

 - Мора да брзаме на интубација, му рекоа!  Изгледаше очајно!

 - Борете се малку, момци!  Пробајте нешто!  Можете ли да ми ги дадете тие лекови за кои слушнав ...

 Еден од нив ја зеде рендгенската снимка и ми ја покажа!

 - Погледнете тука!  Немате знаење за читање на сликата, но што гледате?  Можеш ли да ми кажеш;  бела маса!  Не го гледаш тоа?

 Да, токму тоа го виде!  Голема бела точка!  Никаде не можеше да ги разликува белите дробови!

 - Ве молам, не можеме повеќе да доцниме!  Кислородот е многу низок!  Белите дробови почнуваат да се оштетуваат!  Треба да ве интубираме сега!  Подготви се!

 Во тоа време тој не бараше ништо друго освен својот Светител.  Со плач како мало дете, ги потсетил дека постои лек кој ги лекува сите болни... и не грижејќи се дали другите пациенти ќе помислат дека е луд, тој почнал да се моли и да им вика на двајцата Светители на кои го потсети неговата мајка!

 Свети Јаков мој, мој сакан дедо и мој Свети Јован Русе, те молам не ме пуштај да одам бидејќи имам семејство и уште не сум стигнал да почнам да се кајам!  Знам дека постојано трчате да им помогнете на луѓето ширум светот!  Каде и да си во ова тешко време за мене, дувнете во моите бели дробови да добијам малку сила, да оздравам!  Не дозволувајте да ме интубираат!

 Ова беа зборовите на нашиот исушен човек, а тој потона во сон!  Тогаш почувствувал блага студена експлозија во телото!  Дури и неговите ќебиња чувствуваше како да му ги  земат.  Го разбуди тим лекари и медицински сестри кои дојдоа на интубација!  Со нив бил уште еден лекар кој првпат го посетил.  Тие го започнаа протоколот кога тој им рече:

 - Добро го гледам човекот!  Дали му го измеривте кислородот ?

 - Да, пред половина час!  Имаше 78!

 - Пак да го измериме!  Не ми изгледа толку многу!

 -97!

 Неверојатно!  Невозможно!…

 Три дена подоцна, со солзи во очите, гушкајќи го семејството, во нивниот дом, многу здрав и длабоко дишејќи, ги кажа овие прекрасни работи!

 Кратка приказна базирана на вистинска приказна - кислородот на рајот.

 А тој што ни го кажа тоа го почувствувал Свети Јаков Цаликис од Евија, во болничката соба како ги прекрстува градите... и длабоко вдишува...

Нонтас Скопетеас