Не ни прави зло, господине и ќе се молиме на Пресветата Богородица добро да се грижи за тебе!

 

Невремето помина, но матните води на реката со голема сила течат покрај големото село кое се протега во плодна рамнина.

Селото е Турско. Свежо измиено од обилниот дожд, тоа сега се радува на благословот на сонцето и брзо се суши, потопен во блаженството на своето блаженство.

Но, тоа не беше секогаш Турско. Во античко време, кога денешниот Ерзурум се нарекувал Теодосиуполис, покрај реката Акамси, на работ на ова плодна висорамнина, биле изградени неколку куќи на семејството Акрита од Византиската држава.

Турците се населиле во Грчкото село и насилно ги принудиле неговите жители да преминат во ислам.

Од тој ден веќе не биеше камбаната на Црквата, а за четирите и повеќе века што поминаа оттогаш, христијанското потекло на првите жители не останало, дури ни како нејасен спомен.

Така, турското село се суши по дождот, додека во меаната старите Турци, седнати со скрстени нозе во меки душеци, раскажуваат весели приказни.

Одеднаш од страната на реката се слушаат плачливи гласови; две мали турски деца кои си играле на брегот паднале во реката и струјата ги носи.

Жената која ја видела несреќата потоа го кренала гласот и ги викнала луѓето. Меаната моментално се испразни. По течението на реката трчале сите кои биле покрај брегот, а со сите други и старешината на селото, како што велат, „претседателот на заедницата“.

Залудно! Едно од двете деца, петгодишно момче, веќе се удавило кога пристигнала помошта; а на другото дете , неговиот другар, повеќе не му требаше помош; успеал сам да стигне до брегот, веднаш непосредно под местото на страшната несреќа.

Беше мокро до кожа, но можеше да ја види насобраната толпа како се смее, како ништо големо да не се случило.

Мухтарот  го зеде во раце и почнаа да го прашуваат:

- Како успеа, дете мое, да излезеш? Тој продолжи да зборува.  Ти, ќе станеш вистински маж!  Се исплаши ли многу, нели?

-Воопшто не! - одговори малото дете. Воопшто не се исплашив. Пресветата Богородица ме држеше во раце и полека ме извади од реката.

Мухтарот беше изненаден.

- „Богородица“, кажа? А од каде ја познаваш „Богородица“?

-Ја познавам! Ја имаме дома, насликано на даска!

Мухтарот почна да се сомнева

- Ајде да ми покажеш и мене! му рече мухарот на детето.

 Еве одиме! - рече тоа.

Набрзо пристигнале во куќата во која биле само бабата и мајката на детето, а неговиот татко излегол.

Двете жени незнаеле за несреќата и со изненадување и зачуденост го гледале посетителот.

Меѓутоа, на нивно изненадување, тие биле преплашени кога го виделе нивното дете како покажува кон малата врата на ѕидот од внатрешноста на куќата и вели: „Да! Еве Ја! Отворете да Ја видите!“

Потоа очајно се упатиле кон него, да го спречат мухтарот, но тој веќе ја отворил вратата.

И тогаш во неговите очи се појави запрепастувачка глетка:

Во мала, темна соба без прозорци, пред иконата на Богородица гореше свеќа.

Во исто време, мирисот на темјан се излеа од скривалиштето и ги наполни ноздрите на Турчинот, кој сладострасно вдишуваше непозната арома.

Жените, стаписани од ужас, немаа сила да кажат ниту збор, а само нивните очи вперени во иконата на Богородица упатија топла и тивка молба до Богородица да им помогне во оваа тешка ситуација.

Меѓутоа, пред иконата и мухтарот стоел тивок и неподвижен, фанатичен Турчин, кој не можел ни да замисли дека ќе направи такво откритие во своето село.

Неискажлив впечаток му остави нежниот поглед на Богородица со Божественото чедо во прегратките.

- Тоа е Пресветата Богородица која ме држеше во раце. Дали сте Ја виделе; Рече малиот со радосен глас, како да направил подвиг.

Жените потоа паднале пред нозете на мухтарот и почнале да му се молат.

Не ни прави зло, господине и ќе се молиме на Пресветата Богородица добро да се грижи за тебе!

„Значи, вие сте христијани?!“,  рече тој.

-Да!

Но, никому не му пречиме. Ние ја следиме верата на нашите татковци, како што тие ја примија од своите татковци. Не нè повредувај, господару!

Мухтарот молчеше неколку моменти. Потоа, со низок глас, како да се обидува да открие некоја тајна, им рече на жените:

- Не плашете се! Но внимавајте, не кажувајте никому дека дојдов овде кај вас дома и го видов тоа што го видов.

 Ќе ви испратам масло да ставете во кандилото, додаде тој, упатувајќи се кон излезот...