Но зошто децата страдаат за гревовите на своите родители?

 Се сеќавате ли дека Апостол Павле некаде во едно негово послание напиша: Се чуствувам како последен грешник!

Сите Свети луѓе го зборуваат тоа потполно исто.

Односно,чувствуваат дека се најгрешни,најнедостојни. Оваа,меѓутоа, иаку на нас ни се чини потполно апсурдно, за нив е тоа искуствена реалност. Затоа што се споредија не со другите,туку со Бога...

Од оваа произлегува нешто друго: што повеќе му се приближувате на Господа, се повеќе ја чувствувате благоста на Неговата Милост,чувствувате како Неговата љубов ве преплавува и солзите течат како река.

Тогаш започнувате да ги гледате своите недостатоци во себе кои порано не ги сфативте...Како што е случајот со месецот!

Го гледаме од земјата и ни изгледа како пола од дискот,одвоен со линија на светли и темни страни. Но,кога би сме можеле да им се приближиме, би виделе дека оваа линија е таа која ја разделува целата област...