Но зошто децата страдаат за гревовите на своите родители?

 Секогаш се прашував во себе...

Зошто толку добри луѓе, монаси, добри души плачат пред да отидат на починка, а наутро кога се рабудат полни се со радост, со големо срце другите луѓе ги прават среќни?

А потоа дојдов до заклучок...

 Човекот навистина за да би ги разбрал другите луѓе, спрема сите би требало да  биде добар и радосен, навечер треба со солзи и покајание да ја согледа својата грешност, и наутро со радосно срце да му заблагодари на Бога на уште еден ден, и шанса на другите да им помогне, па макар и со молитва...